امپراطور روزهای سخت

من هیچوقت تصور لذتبخشی از موتور و موتور سواری نداشتم . در خیالاتم همیشه دستت را گرفته ام و فرسنگ ها راه رفته ام . نه خسته شدم و نه پاهایم ذق زد. بی وقفه هم حرف زدم . اما روز های عاشقانه ی من و تو خیلی زودتر از آنچه فکرش را بکنیم دستخوش سختی های حال گیر شد و چشم چموش روزگار را به دنبال خودش کشاند. حالا روزهاست که در خود فرو رفته ایم و نگاه آدمها به من و تو زیر نویس دارد ... که چه می کنید با اینهمه گرفتاری ؟! روزهاست که روزهای پرالتهاب را به امید بی دردسر شب شدن می گذرانیم و شب در هیایوی افکار بی سر و ته غرق می شویم .خدا را شکر که تو را مرد با احساسی آفرید. مردی که میان اینهمه فشار ، عشق را از یاد نمی برد. دوستت دارم از زبان و نگاهش نمی افتد. مردی که حضور غروغروی مرا ، نجات بخش روزهای سخت زندگی خطاب می کند.من اما در برابر تو که زلالی و پاکی عشقت آنقدر بی شائبه و دوست داشتنی است ، خیلی بد کرده ام . برای زن ، بی حوصلگی گناه بزرگی است. اینکه پیشنهاد قدم زدن زبر باران را رد کنم چون بدون یک قدم پیاده روی پاهایم ذق می زند . اینکه ذهنم خالی از حرفها باشد بدون  اینکه در طول روز حرفی زده باشم  گناه بزرگی است . می دانم ...

من هیچوقت تصور لذت بخشی از موتور و موتور سواری نداشتم اما حالا زودتر از تو پای موتورمان می ایستم . برای اینکه دنیا از روی موتور ، آنهم پشت سر تو تفاوت دارد.دنیا خیلی قشنگتر می شود وقتی دستم روی شانه ی تو باشد و یکی یکی ابرها و درختان از بالای سرمان رد شوند . انگار که مرا می بری به انتهای این روزها . به ابتدای جاهای خوب زندگی . به چشمه ی آبی  که دو طرفش نشسته باشیم و تو برایم شعرهای عاشقانه بخوانی و من مثل همیشه از شنیدن نجواهای عاشقانه ات مست شوم ...روی موتور و پشت سر تو که باشم بی توجه به تمام نشدن ها ، نرسیدن ها ، نمی توانی های آدمها فقط و فقط به شانه های تو ، به استقامتشان هر بار و هزار باره ایمان می آورم .