برگرد تنهاتر نکن تنهای خود را

دلتنگتر از من و نفس هایم، برای صدا و هوای تو کسی نیست!
شرافتم را گرو میگذارم، بی سرو سامان تر از خانه ی تو روح مشوش من است!
بیا مرا جمع و جور کن که نبودنت همچون بمب هسته ای مرا از هم پاشانیده!
بی سرزمین تر از باد آوای بی صدای من است که به گوش تو نمیرسد!
و بی پناه تر از قاصدک روح سرگردان من است که آزمند روزی ست که در گوشش آرزوهایت را بخوانی تا صاعقه وار اعجاز کند و برآوردشان!
بیا خدای من
برگرد به معبدت
همچون نگهبان پیر دیری دور
باور کن تنها بنده ات منم
برگرد به معبد آغوشم